In een interview zei een bekende Nederlandse zanger ooit over live optreden: ‘Ik zie iets met mensen gebeuren. Ze gaan anders naar buiten, dan dat ze de zaal zijn binnengekomen.”
Ik moest daar deze week aan denken. Ik gaf een lezing over fotografie aan een groep docenten. Het is altijd even spannend wat voor groep er binnenkomt. Hebben ze er zin in? Zijn ze verveeld?
Mijn lezing had ik iets interactiever gemaakt. Ik stelde het publiek tussendoor vragen. Vragen waarbij ik mij afvroeg of mensen daar wel (publiekelijk) antwoord op wilden geven.
Maar dat gebeurde. Niet één, maar meerdere mensen vertelden hun verhalen, hun passies, hun avonturen.
Na afloop van de lezing kwamen mensen naar mij toe. De één enthousiast met een camera in zijn handen om mij te laten zien wat hij gemaakt had. Een ander om dingen te vragen. En weer een ander, die zei hoe dol ze was op mijn Italië verhalen en beelden, omdat ze er zelf vandaan kwam.
Het werd een bijzonder gesprek over fotografie, film, reizen en vriendschap. Ze vertelde me dat ze een echte avonturier was, ze was niet bang om met weinig ski-ervaring meteen achter een leraar aan een berg af te gaan. Of surfend de zee over. Ze had een vriendin die haar af en toe een beetje remde wanneer ze te ver dreigde te gaan en die vriendin, daar voelde ze zich veilig bij, dat was haar baken. Ik herkende het in omgekeerde zin, omdat mijn beste vriend mij er vaak aan herinnert dat als we samen voor een zwembad zouden staan, hij meteen zou springen en ik toch eerst even met een teen zou voelen om vervolgens via het trapje stap voor stap erin te gaan. Ik zei tegen haar: “Jij bent net zo waardevol voor die vriendin; waarschijnlijk geef jij haar af en toe het duwtje dat ze nodig heeft om iets leuks te durven doen.” Ze keek me aan en begon te lachen: “Die vriendin zegt dat ik haar bubbeltje in de champagne ben, net dat beetje extra dat het leven sprankelend maakt.”
Waar ik vóór de lezing niemand kende en er geen gesprekken waren, zag ik opbloeiende mensen om mij heen na afloop. Creatieve ideeën werden gedeeld, mensen gingen ter plekke foto’s maken en gesprekken kwamen op gang. Ik zag menigeen anders naar buiten gaan.
Misschien had mijn verhaal iets in henzelf aangewakkerd, en waren ze plots weer heel even hun eigen bubbeltje in een prachtig glas champagne. En met die gedachte reed ik voldaan naar huis.
Benieuwd naar een lezing of workshop?
Bekijk info
